Het filmjaar zit er weer op. En terwijl wij 2019, het laatste jaar van dit decennium, ingaan is het ook tijd om terug te kijken op wat 2018 ons gebracht heeft. Aan welke films denk je het liefst terug? Welke films moet je nog inhalen? En welke films zal je het liefst vergeten? De E-Hoek redactie deelt hier zijn persoonlijke keuzes. Gelukkig nieuw jaar namens Entertainmenthoek!
De populairste film van onder de redactie is Guillermo del Toro’s Oscar winnende film The Shape of Water. Ook de superheldenfilms Avengers: Infinity War en Spider-Man: Into the Spider-verse scoren hoog. Verder heb je A Star is Born, Three Billboards Outside Ebbing, Missouri, Mission: Impossible – Fallout en Mary Poppins Returns.
De films die het laagst scoren zijn onder andere Skyscraper, The Meg, Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald en Pacific Rim: Uprising.
Martijn Pijnenburg
Beste films (op volgorde)
Ook in 2018 heb ik weer een hoop geweldige evenementen mogen bezoeken en zelfs een paar keer de kans gehad om oude klassiekers op het grote scherm te kunnen aanschouwen. Met als hoogtepunt de klassieke vampierfilm Nosferatu uit 1922…met live muziek! Hierdoor kan ik het zeker een geslaagd filmjaar noemen. Toch zijn er voor mijn gevoel weinig echt goede films uitgekomen.
Natuurlijk was het wel een geweldig jaar voor Marvel. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik vroeger een beetje sceptisch naar superheldenfilms was, maar Deadpool 2 en de nieuwe Avengers hebben mij van gedachten laten veranderen. Toch waren deze films verre van perfect. De tweede Deadpool film was weliswaar erg vermakelijk, maar niks revolutionairs. Tevens vond ik dat Infinity War de nodige foutjes bevatte.
Al met al zijn de enige twee films waarvan ik echt vond dat ze kwalitatief hoogstaand waren de western anthologie The Ballad of Buster Scruggs en animatiefilm Spider-Man: Into the Spider-Verse. De eerste is een verzameling van korte westernverhalen die op een heerlijk eigenzinnige manier verteld worden. Alhoewel niet ieder verhaal even goed is hebben de Coen brothers wat mij betreft weer geweldig werk geleverd. Mocht het in 2017 verschenen Three Billboards Outside Ebbing, Missouri echter nog meetellen voor dit jaar dan is dat echter mijn favoriet.
- Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
- The Ballad of Buster Scruggs
- Spider-Man: Into the Spider-Verse
- Deadpool 2
- Avengers: Infinity War
Slechtste en teleurstellende films (op volgorde)
Alhoewel het eigenlijk al decennia lang gebeurde, begint het nu pas echt op te vallen. De zogeheten ”fabrieksfilms”. Producenten nemen allerlei elementen waarvan ze denken dat het gaat scoren, doen deze in een grote pan en creĂ«ren zo een film die over het algemeen prima wegkijkt… maar nauwelijks indruk zal maken. Dit terwijl er zoveel meer uitgehaald kon worden als men simpelweg wat meer geduld zou hebben.
Goede voorbeelden hiervan zijn Pacific Rim Uprising en The Meg. Dit soort films zijn niet per se slecht, maar vaak wel erg teleurstellend. Als we het nou toch over teleurstellende films hebben dan moet ik direct denken aan Outlaw King. Deze ambitieuze Netflix film zou blijkbaar net zo bruut als Game of Thrones zijn. Niet alleen viel dat reuze mee, het voelde voor mij ook aan als zo’n typische fabrieksfilm. Wat mij betreft zonde van de potentie. Daarnaast viel Mute, een andere Netflix original, ook erg tegen. Gezien het feit dat iedereen – heel toepasselijk – zwijgt over dit project lijkt het erop dat ik niet de enige ben. Ook het veelgeprezen Annihilation deed mij weinig, maar echt slecht was hij niet. De nieuwe Fantastic Beasts film was daarentegen wel echt een domper, maar visueel nog best in orde.
Teleurstellend:
Als het gaat om slechte films dan denk ik al snel aan Cloverfield Paradox, een zeer matige sciencefiction film die nergens op slaat. Ook de foute poppenkomedie The Happytime Murders was een mislukking te noemen, en dat lag niet alleen aan Melissa McCarthy. Dan heb je nog Gotti, het misdaaddrama met John Travolta als de beruchte John Gotti. Ondanks dat hij zijn rol nog best goed vertolkte was de rest van de film nogal matig. Het verhaal had potentie, maar men leek niet te weten waarop hij de focus moest leggen. Het gevolg is een rommelig verhaaltje met daarbij te weinig entertainment om dit te kunnen compenseren.
Slechtste films:
Glenn Abbink
Beste films (niet op volgorde)
- Avengers: Infinity War
- Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
- A Star is Born
- Mission: Impossible – Fallout
- Ready Player One
- The Shape of Water
- Mary Poppins Returns
Slechtste films (niet op volgorde)
- Hereditary
- Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald
- Red Sparrow
- Skyscraper
- The Meg
- Pacific Rim: Uprising
- The First Purge
Immy Verdonschot
Beste films (niet op volgorde)
Ieder jaar is het weer mijn voornemen om vaker de bioscoop in te duiken. Ik ben dan ook blij dat ik dit jaar zoân 28 films heb kunnen bezoeken in filmtheaters en multiplexen. Lang niet alle films kunnen zich even goed met elkaar meten, dus geheel in het clichĂ© van overzichtslijstjes, bij deze mijn beste vijf.
Girl
Mogelijk de beste film van het jaar is de Belgische film Girl. Deze vertelt het confronterende verhaal van de 15-jarige Lara. Zij wil het maken als ballerina. Maar dat is niet alles: ze zit namelijk midden in haar transitie van jongen naar meisje, en dat als puber. Regisseur Lukas Dhont weet dit zo intiem te filmen dat het lijkt alsof je een documentaire kijkt. Je komt akelig dichtbij de belevingswereld van Lara die continue in strijd is met haar geslacht, identiteit en de wens om ballerina te worden terwijl haar lichaam dit maar moeilijk kan verdragen. Voeg daar nog de nodige âpeer pressureâ aan toe en je hebt een film die naar je keel grijpt. Girl is een film die je bijblijft nog lang nadat je deze gezien hebt, spraakmakend is, een blik in een belevingswereld geeft die je niet snel krijgt en verdient het om door iedereen gezien te worden.
The Greatest Showman
Begin dit jaar kwam The Greatest Showman met Hugh Jackman uit, de langverwachte musical waar Jackman maar liefst negen jaar mee bezig was. Een film die voor mij het jaar heeft gemaakt, want ik luister nog steeds de aanstekelijke muziek. Niet alleen bevat de film energieke originele liedjes, ook is de hele film een grote show vol heerlijke choreografie. Precies dus wat je mag verwachten van de titel en eigenlijk nog veel meer. Niet alleen dat, maar The Greatest Showman viert ook nog eens de diversiteit en hoe het ons kan verbinden. Iets wat zeker nu een belangrijk maatschappelijk onderwerp is.
Lees ook mijn uitgebreide recensie.
The Shape of Water
The Shape of Water is een prachtig, maar apart sprookje van Guillermo del Toro dat met recht vier Oscars heeft gewonnen. De bijzondere art direction als ook de belichting zorgen voor een magische sfeer. Het verhaal, wat op sommige momenten best gruwelijk is, focust zich op een bizarre maar is bovenal sprookjesachtige liefdesrelatie. Ieder personage is zo uniek dat je niet anders kan dan versteld staan van The Shape of Water.
Lees ook de uitgebreide recensie van Sandro.
Mary Poppins Returns
Pure nostalgie, dat is Mary Poppins Returns. Wie opgegroeid is met Mary Poppins (met Julie Andrews) kan zijn hart ophalen met dit vervolg, want de film die december dit jaar uitkwam is niet simpelweg een dubbeling. Emily Blunt geeft een frisse draai aan het bekende icoon, met alle geliefde eigenschappen en attributen. Het verhaal is onderhoudend, de magische gebeurtenissen even genietbaar, de muziek weer heerlijk aanstekelijk en de stijl precies zoals het hoort: een combinatie van live action met animatie. Alle elementen waar je op zou hopen zitten erin, zo ook enkele bekende gezichten die terugkeren. Wanneer je eenmaal Mary Poppins in je hart hebt gesloten, zal je dat nu weer doen.
You Were Never Really Here
Duister en poĂ«tisch, dat is denk ik de beste manier om de wraakthriller You Were Never Really Here te beschrijven. Een bijzonder staaltje auteurscinema die je niet vaak tegenkomt. Joaquin Phoenix speelt Joe, een huurmoordenaar die tekeer gaat met een hamer. Gedurende de film duik je steeds meer in zijn deprimerende wereld, maar voor de echte gewelddadigheden blijf je op afstand: die worden veelal via videocameraâs getoond. Iets wat tevens tekenend is voor zijn karakter, want hij lijkt ook niet volledig aanwezig te zijn. You Were Never Really Here is een artistiek gemaakte en aangrijpende film die je niet snel loslaat.
Een speciale vermelding krijgen nog twee guilty pleasures van mij: Mamma Mia 2: Here We Go Again! en Oceanâs 8. De eerste is precies wat je ervan mag verwachten, namelijk heerlijk genieten van bekende ABBA-nummers en veel bekenden gezichten. Lily James speelt perfect de jonge Donna, maar toch is het laatste half uur de reden dat je de film echt moet zien. Dan is de familie weer compleet en meer heb je eigenlijk niet nodig voor dit vervolg. Oceanâs 8 laat hier en daar een steek vallen, maar de vrouwelijke sterrencast met hun diverse personages en gevoel voor humor zorgt ervoor dat deze vrouwelijke variant zich prima kan meten met zijn mannelijke voorgangers.
Sandro Algra
Voor 2018 is het lastig om een lijstje te maken van beste films, vandaar dat het geen volgorde heeft. Niet dat dit geen goed filmjaar was, maar als ik mijn favoriete films op een rijtje zet is er geen een die er met kop en schouders bovenuit steekt. Veel goede films die ik dit jaar zag waren klassiekers als Akira, Ace in the Hole en Lawrence of Arabia. Ook heb ik veel memorabele filmevenementen bezocht, zoals Movies that Matter, Cinemasia on Tour en het Nederlands Film Festival.
Beste films (niet op volgorde)
De film die het meest indruk op mij maakte was de nogal polariserende horrorfilm Hereditary. Ik kan me weinig films herinneren waarbij ik met open mond naar het scherm stond te staren. Als het niet aan de lachwekkende climax had gelegen was dit wat mij betreft de beste film van het jaar geweest.
BlacKkKlansman is een heerlijke jaren 70 politiefilm waarin een zwarte agent de meest verschrikkelijke mensen van het land een les leert. âRechtvaardigheid wint altijd van haat, toch?â. Het einde van de film laat je toch met een brok in de keel achter. Helaas is dit verhaal na 40 jaar nog even relevant.
2018 was uiteraard een goed jaar voor superheldenfilms. Marvel scoorde zijn grootste hit aller tijden met Black Panther, en DC heeft ons met Aquaman voor de verandering niet teleurgesteld. De grootste verassing was wat mij betreft Spider-Man: Into the Spider-Verse. Als je een animatiefilm maakt met Spider-Ham en Nicolas Cage als Spider-Man Noir⊠en er toch in slaagt om hiervan de beste Spider-Man film te maken, dan ben je een behoorlijk getalenteerde filmmaker.
- A Quiet Place
- A Star is Born
- BlacKkKlansman
- Spider-Man: Into the Spider-Verse
- Mission: Impossible – Fallout
- The Death of Stalin
- Hereditary
- The Shape of Water
- They Shall not grow old
- Rafaël
Honourable mentions (niet op volgorde)
Dit jaar had ook een hoop films die ik niet snel in mijn top 5 zou verwerken, maar die ik desondanks een plekje in mijn jaaroverzicht zou willen geven.
Ready Payer One had een veel betere film kunnen zijn als Steven Spielberg meer normale mensen had gecast, in plaats van de veel te knappe Hollywood acteurs. Toch heeft het voldoende eye-candy om elke nerd tweeënhalf uur lang zoet te houden.
Red Sparrow en Mowgli waren geen perfecte films, verre van zelfs. Met het succes van Disneyâs The Jungle Book uit 2016 had Mowgli een sterke wind tegen, maar wist desondanks een trouwe interpretatie van Rudyard Kiplings verhaal te vertellen. Ondanks het trage tempo was Red Sparrow nog een behoorlijk spannende film met zijn gedurfde ideeĂ«n en het briljante acteerwerk.
Slechtste films (op volgorde)
Wellicht zul je verwachten dat ik Bon Bini Holland 2 de grond in boor met dit lijstje. Die film heb ik helaas moeten missen. Bij deze dan mijn top 5 slechtste films.
Skyscraper was onbetwist een van de slechtste films van het jaar, maar hoe kun je er nou niet van houden? In Die Hard ripoff nummer #2342 redt de vrouw van Dwayne Johnson haar familie door het high-tech beveiligingssysteem van een wolkenkrabber uit- en aan te zetten⊠NET ALS MET EEN MOBIEL! HOE BRILJANT IS DAT!?
Wat nou daadwerkelijk de slechtste Jurassic Park sequel is, daar zijn de meningen nogal over verdeeld. Waar we het in ieder geval over eens kunnen zijn is dat geen van deze films in de buurt zal komen van de klassieker uit 1993. Fallen Kingdom indeed! Wordt het niet eens hoog tijd dat we deze franchise euthanaseren?
Het is indrukwekkend wat een spectaculaire flop Roel Reineâs Redbad is gebleken. Elk element uit deze film faalt, van de montage tot het script. Ik vind het jammer voor Roel, dit was een film die ik graag leuk had gevonden. Maar met een filmheld die het charisma heeft van een aardappel is de legende van koning Radboud zo boeiend als een aflevering van VPRO Boeken.
GESCHREVEN DOOR
